کد مطلب:41841 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

قوم سبأ چه كساني بودند و چرا و چگونه نابود شدند؟

قوم سبأ جمعيتي بودند كه در جنوب جزيره عربستان مي​زيستند، داراي حكومتي عالي و تمدني درخشان بودند.

خاك يمن گسترده و حاصلخيز بود، اما علي​رغم اين آمادگي، چون رودخانه مهمي نداشت از آن بهره​برداري نمي​شد، بارانهاي سيلابي در كوهستانها مي​باريد، و آبهاي آن در دشتها به هدر مي​رفت، مردم باهوش اين سرزمين به فكر استفاده از اين آبها افتادند، و سدهاي زيادي در نقاط حساس ساختند كه از همه مهمتر و پرآب​تر سد «مأرب» بود. مأرب (بر وزن مغرب) شهري بود كه در انتهاي يكي از اين دره​ها قرار داشت، و سيل​هاي عظيم كوههاي «صراة» از كنار آن مي​گذشت، در دهانه اين دره و دامنه دو كوه «بلق» سد عظيم و نيرومندي بنا كردند، و مجاري مختلف آب در آن ايجاد كرده بودند، به قدري ذخيره آب پشت سد زياد شد كه با استفاده از آن توانستند باغ​هاي بسيار زيبا، و كشتزارهاي پر بركت در دو طرف مسير رودخانه​اي كه به سد منتهي مي​شد ايجاد كنند.

قريه​هاي آباد اين سرزمين تقريباً به هم متصل بود، و سايه​هاي گسترده درختان دست به دست هم داده بود، آنقدر ميوه​هاي فراوان بر شاخسار آن ظاهر شده بود كه مي​گويند هرگاه كسي سبدي روي سر مي​گذاشت و از زير آنها مي​گذشت پشت سر هم ميوه در آن مي​افتاد و در مدت كوتاهي پر مي​شد.

وفور نعمت آميخته با امنيت، محيطي بسيار مرفه براي زندگي پاك آماده ساخته بود، محيطي مهيا براي اطاعت پروردگار، و تكامل در جنبه​هاي معنوي.

اما آنها قدر اين همه نعمت را ندانستند، خدا را به دست فراموشي سپردند، و به كفران نعمت مشغول شدند، به فخرفروشي پرداختند، و به اختلافات طبقاتي دامن زدند. موشهاي صحرائي دور از چشم مردم مغرور و مست به ديواره اين سد خاكي روي آوردند، و آن را از درون سست كردند، ناگهان باران شديد باريد و سيلاب عظيمي حركت كرد، ديواره​هاي سد كه قادر به تحمل فشار سيلاب نبود يكمرتبه در هم شكست، و آبهاي بسيار زيادي كه پشت سد متراكم بود ناگهان بيرون ريخت، و تمام آباديها، باغها، كشتزارها و زراعتها، و چهارپايان راه تباه كرد، و قصرها و خانه​هاي مجلل و زيبا را يكباره ويران نمود، و آن سرزمين آباد را به صحرائي خشك و بي آب و علف مبدل ساخت، و از آن همه باغهاي خرم و اشجار بارور تنها چند درخت تلخ «اراك» و «شورگز» و اندكي درختان «سدر» بجاي ماند، مرغان غزلخوان از آنجا كوچ كردند و بومها و زاغان جاي آنها را گرفتند.

---

قصه هاي قرآن

حضرت آيت الله مكارم شيرازي